In mijn vorige blogs – Roerige tijden en Roerige tijden – Het roer om en nieuwe kansen schreef ik al over wat er vorig jaar allemaal toe heeft geleid om mijn praktijk op te starten. Liees hieronder hoe het verder ging.
Even schakelen
Je passie volgen…. Het is vreselijk lastig om naar te handelen. Maar mijn overtuiging was (en is) dat een groot deel van mijn lichamelijke klachten zullen verdwijnen als ik meer in balans ben. En balans creëer ik door dichter bij mezelf te gaan staan.
Het staat ook op mijn website; …. toch zijn er heel veel mensen die geen optimaal gebruik maken van hun talenten. Het gevolg; je loopt vast in je werk of in je studie. Je hebt het gevoel niet tot je recht te komen of merkt dat het werk je te veel (negatieve) energie kost in plaats van dat het oplevert…..
In overleg met mijn werkgever hebben we nogmaals gekeken naar mijn functie, en nee, deze zou echt niet veranderen, niet ten goede van mij en mijn klachten. Dus hebben we besloten dat het tijd is om afscheid te nemen. Na veel wikken en wegen. En met pijn in mijn hart waar het mijn collega’s betreft; de sfeer en de saamhorigheid zal ik missen. Gelukkig zal mijn nieuwe weg me ook in contact brengen met nieuwe, inspirerende mensen.
Dus de daad bij het spreekwoordelijke woord gevoegd en alles in gang gezet voor een nieuwe start. Heel spannend!
‘Verklaring tot gekte’
Een aantal dagen later en in de loop van de daaropvolgende week verdwenen het grootste en ergste deel van mijn klachten. Niet helemaal als sneeuw voor de zon, maar wow, wat ziet de wereld er nu ineens anders uit.
Sommige mensen verklaren mij voor gek als ik vertel dat ik, als moeder alleen, dit risico neem. Gelukkig zijn er ook mensen die het dapper vinden en een goede keuze. Een keuze voor werk dat ook écht bij mij past. Mensen die alle vertrouwen hebben in mijn kunnen op dit gebied.
En die eerste groep heeft misschien ook ergens een heel klein beetje gelijk; je zekerheid opgeven? Waarom stoppen met een baan die je met twee vingers in je neus doet, in minder uren dan waar je voor betaald krijgt? Juist ‘lekker makkelijk’ toch, zeker als je voor de volle 100% verantwoordelijk bent voor de opvoeding van je zoontje?
Ik heb het mijn moeder nog niet durven vertellen dat ik ga stoppen bij mijn huidige werkgever…. Zij zal het misschien vreselijk ‘dom/stom’ vinden. En ik snap het vanuit het oogpunt als moeder die het beste voor haar dochter wilt.
Maar toch kom ik dan weer terug op gezondheid, energie en het vastlopen als je niet doet waar je goed in bent! De gevolgen daarvan zijn mij inmiddels bekend… Dus ik ga ervoor! Ik volg mijn droom, mijn passie.
Wat is mijn passie dan precies?
Nou, ‘precies?’… precies dáár is nog werk aan de winkel. De start van mijn praktijk ‘Meike Coacht’ is een eerste opstap naar het verwezenlijken van mijn dromen.
Echt, ik heb het nog niet helemaal helder voor ogen en ik wil mezelf niet al direct klem zetten. Het belangrijkste is mijn ambitie er voor anderen toe te doen. Een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling en kansen van anderen. Dat deed ik al ‘in het klein’ tijdens mijn jaren als Directiesecretaresse/Project assistente bij de Efteling; door het ondersteunen van het management en de directie kon ik mijn bijdrage leveren aan hun persoonlijke ontwikkeling en die van mijn (indirecte) collega’s en daarmee aan de verwondering voor onze gasten.
Nu is het tijd om mijn passie concreter te maken, ambitieuzer misschien zelfs. En de eerlijkheid gebied mij te zeggen, ik vind het doodeng. Maar zoals we bij de Efteling altijd zeiden: Sprookjes bestaan!
En dat sprookje ben ik nu aan het schrijven! Mijn eigen sprookje, een die straks hopelijk ook anderen motiveert, inspireert om aan hún eigen sprookje te gaan beginnen.
Een sprookje dat anderen het gevoel zal geven als Assepoester, dat er iemand is die kansen voor ze ziet en helpt ze die te realiseren.
